تاثیر هشت هفته تمرین هوازی همراه با موسیقی بر کیفیت‏زندگی زنان دیابتی نوعii

درسال‏های اخیر آگاهی و توجه عموم به ویژه محققین درباره فاکتورهای سلامتی در بزرگسالی و میانسالی به طور چشمگیری تغییر یافته و مسائل مشکلات ناشی از اختلالات حاصله در این سنین به یک مسئله‏ی عمومی تبدیل شده است. با توجه به اینکه بخش بزرگی از جمعیت را افراد بزرگسال تشکیل می‏دهند، باید مسائل و نیازهای این گروه از افراد به عنوان یکی از حوزه‏های مطالعاتی مورد توجه قرار گیرد. افراد در سنین بزرگسالی و میانسالی بیش از دیگر افراد جامعه در معرض انواع بیماری‏ها و به ویژه بیماری‏های قلبی-عروقی و دیابت قرار می‏گیرند. این مشکلات در این افراد با افزاش سن و وزن و بی‏تحرکی فزونی می‏یابد. لذا یافتن راه‏حل‏هایی جهت کاهش بروز این بیماری‏ها و یا بهبود افراد بیمار و کاهش عوامل خط مربوط به آن‏ها علاوه بر این که به افزایش طول عمر می‏انجامد بلکه این افراد را به سوی زندگی سالم‏تر رهنمون می‏نماید. از این رو هدف این تحقیق بررسی تأثیر 8 هفته تمرین هوازی توأم با موسیقی بر کیفیت زندگی زنان دیابتی نوع دو بود. این پژوهش از نوع نیمه تجربی می باشد که به صورت میدانی انجام گرفته است، هم-چنین با توجه به طول زمان اجرای پژوهش، این تحقیق از نوع مقطعی و به لحاظ استفاده از نتایج به دست آمده کاربردی می‏باشد.جامعه آماری پژوهش را زنان دیابتی نوع دو شهرستان ایذه تشکیل می‏دهند و نمونه ی آماری این پژوهش را 20 زن دیابتی عضو کلنیک دیابت شهرستان ایذه و فاقد بیماری خاص تشکیل دادند.آزمودنی ها دارای میانگین سنی 90/41 سال، قد 75/ 160سانتی متر، توده بدنی 24/27 کیلوگرم و میانگین سابقه بیماری دیابت 10 سال بود.آزمودنی هایی که قادر به انجام فعالیت بدنی این تحقیق بودند به طور تصادفی در دو گروه تجربی1 (10نفر) و (10نفر) قرارگرفتند. گروه تجربی1 فقط تمرینات هوازی، و گروه تجربی2 تمرینات هوازی همراه با موسیقی را انجام دادند. همه‏ی آزمودنی‏ها قبل و بعد از تمرینات پرسش‏نامه کیفیت زندگی را تکمیل کردند. گروه تجربی هفته ای 3 جلسه و به مدت 8 هفته، در تمرینات هوازی شرکت نمودند. تمرینات شامل: سه بخش گرم کردن (10 دقیقه)، اجرای تمرین هوازی سبک دویدن به عنوان بخش اصلی تمرین (60-40 درصد حداکثر ضربان قلب به مدت 30 دقیقه) و در پایان برگشت به حالت اولیه (10 دقیقه) بودکه ضمن اجرای هر سه بخش موسیقی پخش شد. جهت توصیف داده‏ها از آمار توصیفی(میانگین، انحراف معیار، درصد، جداول و نمودارها) اسفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده‏ها از آمار استنباطی، از آزمون کولموگروف-اسمیرونف برای بررسی توزیع طبیعی داده ها و آزمون‏های t دو گروه همبسته برای تعیین میزان تفاوت بین هر گروه و t دو گروه مستقل برای تعیین میزان تفاوت دو گروه استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده‏ها از نرم‏افزارspss نسخه 16 استفاده شد. سطح معناداری در این تحقیق 05/0 در نظر گرفته شد و این نتایج بدست آمد، آزمون t وابسته نشان داد، 8 هفته تمرین هوازی بر کیفت زندگی زنان دیابتی نوع 2 اثر مثبت معنی‏دار دارد و8 هفته تمرین هوازی همراه با موسیقی بر کیفیت زندگی زنان دیابتی نوع دو تاثیر مثبت معنی‏دار دارد.هم‏چنین نتایج t مستقل نشان داد بین اثرات 8 هفته تمرین هوازی و تمرین هوازی توام با موسیقی بر کیفیت زندگی زنان دیابتی نوع 2 تفاوت معنی‏داری وجود دارد.